Εσυ, ο πιστευτος μεσα στους ψευτες, ο διπροσωπος ξενος, η συμπαθητικη κι αποκρουστικη σιλουετα των περιπατων μου στην πολη αυτη. ο πολυσυζητημενος, ο διφορουμενος και αβολος. που δεν θα περιμενα ποτε να σε αναφερω περα απο τα πλαισια του απαιτουμενου, που δεν θα φανταζομουν ποτε πως θα αφιερωνα εστω και μια στιγμη παραπανω απο τη συμβατικα αναγκαια.
Εσυ, ο χαμενος μεσα στους ψευτες, ο ονειροπαρμενος, ο πιο "κατα λαθος" ψευτης απ'όλους. ο ευχαριστος, ο παραξενος, ο μη προσεγγισιμος και ευαλωτος. που δεν φανταζομουν ποτε πως θα χρειαζομουν τοσο χρονο να υπεραναλυσω για να καταλαβω, που οσοι δεν προσπαθησαν να νιωσουν δεν θα μαθουν ποτε.
Και τελος, εσυ, ο ποιητης μεσα στους ψευτες, ο δικος μου επιλογος, ο πανταχου παρων και κατα κανονα απων. ο μυστηριωδης, ο ακατανοητος και προφανης. ο ενεργα συνειδητοποιημενος, ο κατα βαθος ωριμος και παιδικος, ο προθυμος. η γοητευτικη φιγουρα που φορα τη μασκα της αποπλανησης, ο φαινομενικα αθωος, ο ουσιαστικα επικινδυνος. ο ασυναρτητα τρομαγμενος και ατρομητος, ο μαγικος. που με επαιξες στα χαρτια, με το κεφαλι ψηλα, all in αυτη τη φορα και τελος. που συγχωρω και δεν συγχωρω, που αφιερωσα μικρους αιωνες και λεξεις. που θυμωνω κι αγαπω.
Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου