Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Ξημερώνει

Δειξε μου τον τροπο και θα ακολουθησω. Δεν προσπαθησα ποτε μου πραγματικα και τωρα που το κανω, το πιεζω,το βιαζω. Εχω μια σταλα ανθρωπων σ'αυτο τον κοσμο και καταφερνω μονο να τους πνιγω. Δεν το θελω, δεν το ελεγχω. Προσποιουμαι μονο. Πως περναω καλα, πως το αντεχω, την πιεση, τις ανασφαλειες και την αγαπη τους.






"Δεν ειμαι καλα" γρηγορη ανασα, αποφασιστικη φωνη. με ταρακουνησε μεσα στον υπνο μου. "Μμ;" ανοιγω τα ματια μου, σηκωνεται και φευγει. "δεν ειμαι καλα." φωναζει τωρα απο το διαδρομο. " δεν, δεν με χωραει ο τοπος. ασφυκτιω. δεν χωραω στο σπιτι αυτο. τα πατζουρια. θελω να ανοιξω τα πατζουρια." παω να μουρμουρισω "ανοιξε τα" αλλα το κανει ηδη. ενος λεπτου ακινησια στην ατμοσφαιρα κι επειτα παλι γρηγορα βηματα. "δεν ειμαι καλα." αυτη τη φορα κλαιει. καθεται στο κρεβατι μου. τρεμει συγκορμος. τωρα ειναι σοβαρο. τωρα το καταλαβαινω. "τι ειναι γλυκιε μου; τι συμβαινει;" δεν μου απανταει. μονο με κοιταζει με τρελαμενα ματια. "ελα" τον παω στο σαλονι. του φτιαχνω ενα τσαι, του φερνω κατι να φαει. "δεν εχει τιποτα νοημα. δεν υπαρχει λογος να ζω" και δακρυα. δακρυα ασυγκρατητα. "να διαβασω κατι; ενα θεατρικο εργο; εχεις κατι να μου δωσεις;"  του δινω Υψεν. παιζουμε εναν διαλογο. το κλεινει. δεν του φτανει. παιρνει το Μονογραμμα και το ξαναρχιζει για πολλοστη φορα. δεν πρεπει.. τον ξερω. δεν του κανει καλο.  δακρυα. δακρυα. ενα γκριζοπρασινο ρυακι. τρεμει. τρεμει τοσο πολυ. σε καθε σελιδα χειροτερευει. αρπαζω το βιβλιο απ'τα χερια του. τον πιανω απ' τους ωμους. τον ταρακουναω εγω αυτη τη φορα. προσπαθω να τον νικησω. "συνελθε" τον παρακαλαω. "δεν εχει νοημα" πεφτει στην αγκαλια μου. κρυβει το κεφαλι του στα χερια μου "ηταν μονο ενα κακο ονειρο γλυκιε μου, ολα ειναι καλα τωρα. ολα ειναι καλα" αναφιλητα. "δεν προλαβαινω να κανω τιποτα. τα ονειρα μου θα χαθουν. δεν θα προλαβω" θρηνος. θρηνος αληθινος. "παιρνε ανασες σε παρακαλω. συγκεντρωσου στις αναπνοες σου" γροθιες που σφιγγουν. τον αγαπω. "δεν θελω να σε ξαναδω σ'αυτη την κατασταση" του ψιθυριζω. ηρεμια. επιτελους. αξιοσεβαστη και καθησυχαστικη. μενουμε ωρα ακινητοι. κοιμησου στην αγκαλια μου. "σ'ευχαριστω για ολα"

Επρεπε να εβλεπες τα ματια του σου λεω. τρελαμενα και αποκοσμα, γουρλωμενα, στοιχειωναν μεχρι και την ψυχη σου.

                                                                                                                Ε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου