Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Με αγάπη

Είχε πέσει βαθιά μέσα στα σκατά και το ήξερε. Είχε αρχίσει να χειμωνιάζει, τα χέρια του είχαν ήδη αρχίσει να ξεραίνονται και αυτήν την οδό Λένορμαν που διέσχιζε μόνο χάρμα δεν την έλεγες. Ο Τ. είχε αρχίσει να ξανακαπνίζει, να σιγοτραγουδάει κάτι ξεχασμένα κλισέ τραγουδάκια και να περνάει όλο και περισσότερο χρόνο σε ελαφριές αγκαλιές. Και τον έπνιγαν αυτές, τον έπνιγαν οι γαμημένες οι αγκαλιές με αυτήν την μοναξιά που έκρυβαν κάτω από την αγωνία τους να γίνουν αρεστές, κρύβανε ζόρι και ανάγκη και αυτός δεν το 'χε, ένιωθε κρύος. Και ξενέρωτος και κάπως βαρετός. Σαν την κωλό- Λένορμαν ένοιωθε και έπρεπε να θυμηθεί να πάρει καμιά αλοιφή, τα χέρια του είχαν αρχίσει να βγάζουν πληγές από το κρύο. Και θες η μέρα που ήταν κάπως περίεργη, θες η Αθήνα που τον προκαλούσε να την δει αλλιώς, θες το μανταρίνι που μύριζε το χέρι του- κερασμένο από ένα σερβιτόρο που του το είχε φέρει μαζί με το ποτό του, ο Τ. γύρισε άρον άρον σπίτι, άνοιξε ένα παλιό φάκελο με γραπτά που είχε γράψει για την Π.Κ. από τον περασμένο Απρίλη και έκανε draganddrop το ακόλουθο:

Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να σκίσεις το δέρμα σου και να φωνάζεις “σε θέλω ολόκληρη, όπως είσαι;”
Τι είναι αυτό που δεν μπορείς να αντέξεις να ξεστομίζεις, να φωνάζεις στον αέρα;
Τι είναι αυτό που όταν αργεί και δεν σου απαντάει, εσύ θέλεις να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, ξανά και ξανά;
Τι είναι αυτό που δεν αντέχεις να κοιτάξεις άλλη, που θες να το φωνάζεις πως "είσαι η ωραιότερη, είσαι η Χιονάτη ανάμεσα σε 100 μάγισσες, είσαι το πρώτο μου φιλί που είχα ξεχάσει, είσαι χέρια ανοιχτά έξω από το αμάξι που τρέχει, είσαι το τραγούδι που ακούω συνέχεια σαν μαλάκας, είσαι τα ποιήματα των ποιητών που ήθελαν απλά να γοητεύουν, είσαι εσύ και είσαι υπεροχή είσαι, ανυπέρβλητη γαμώ την τρέλα μου είσαι, και ασυνάρτητη και δύσκολη να κατανοηθείς και καλικάτζαρος είσαι και μια φωνή που πια δεν έχω να φωνάξω πως σε θέλω, σε λαχταρώ, εκ πάγλου καλλονής- μα τι ωραία που τα λέω- ομορφιά μου!

Και ήρθε και η κώλο- Λένορμαν και γέμισε μανταρινιές. Και τι ωραία που μύριζαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου