Σάββατο 14 Μαΐου 2016

εφτά ποτήρια

Το τενεκεδενιο κουτάκι χοροπηδάει στο καλαθάκι μπροστά μου καθέτως οριζοντίως και διαγωνίως. Ειναι καποια πραγματα που δεν θα επρεπε να (ουφ). Ευτυχως που θυμαμαι πως κλειδωνουν ενα ποδηλατο. Τρεχω στην πορτα. Κυριολεκτικα τρεχω. Το ασανσερ ειναι στον 3ο, σαν να θελει να μου υπενθυμισει σε ποιον οροφο μενω. Ανοητο. Με κοιτάω στον καθρέφτη. Τζάμπα βάφτηκα και φτιάχτηκα άμα ήταν να τα σκατωσω όλα. Εγώ φταίω? Το παιχνίδι. Όχι το παιχνίδι. Οι ερωτήσεις. Ούτε οι ερωτήσεις. Αυτή. Και η ηλιθια ερώτηση της. Αν δεν ήταν αυτή τότε εκείνος θα συνέχιζε να φλερτάρει την καινούρια και εγώ απλά θα αισθανομουν άσχημα. Σενάριο δεκτό. Ενώ τώρα? Τώρα μπουμ, όλα καταστράφηκαν. Βλέπεις τι έκανες με την ανόητη ερώτηση σου? Στεναχωρησες εκεινον.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου