Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Συνηθίζω


Εδώ όλοι λένε άσχημα πράγματα για σένα κι έχω κουραστεί να σε δικαιολογώ συνεχώς. Τους αφήνω να μιλάνε κι όταν είναι ανάγκη, κάνω νόημα με το κεφάλι ότι συμφωνώ. Με έπιασε, βλέπεις, αυτό το πράγμα πάλι. Αυτό που με πιάνει κάθε φορά στην ύστατη στιγμή. Μάλλον θα πρέπει να αρχίσω να δικαιολογώ τον εαυτό μου σε λίγο που έπαψα να τους μιλάω και να τους νοιάζομαι.
Δεν ξέρω τι έχει μείνει μέσα μου για σένα. Θα ψάξω πάντως να το βρω και μέχρι τότε εσύ μείνε μακριά, ως συνήθως. Το ξέρουμε καλά αυτό το παιχνίδι. Οι κανόνες είναι εύκολοι για μας. Μη σε νοιάζει. Δεν ξέρω έτσι κι αλλιώς τι είναι αυτό που είδα σ' εσένα, αλλά κάθε φορά που σε βλέπω, το ξαναβρίσκω κάπως.
Και τώρα πια είναι αργά. Πες το σαν ψίθυρο στο αυτί μου. Είναι αργά σ' αυτόν τον κόσμο. Κοντά μεσάνυχτα.
Μα, αν θες ακόμα κάποιο φως, περίμενε την αυριανή καλημέρα.


Σου δίνω μόνο ένα αντίο και ένα φιλί.
Μη με ξεχάσεις αμέσως.

                                                                                          Ε.

1 σχόλιο: