Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Εγώ κι εσύ



Εκείνος έπαιζε κυνηγητό με τις νότες και τραγουδούσε στον καπνό κι εγώ καιγόμουν σαν τη φωτιά που σπίθιζε μπροστά μου. Και είχα μέσα μου μια επιθυμία που νότα-νότα στιγμή-στιγμή γινόταν χείμαρρος πόθου και είχε το σώμα της τρέλας και την ανάγκη του εθισμένου. 

Έτσι που έτρεχαν τα δάχτυλά του και χτυπούσαν με μανία τις χορδές. 
Έτσι που έγερνε το κεφάλι προς τα πάνω και φώναζε τους στίχους (κάποιου κομματιού που αγνοούσα κατά λάθος και πεισματικά επίτηδες όση ώρα τον κοιτούσα)
Έτσι που ζαλιζόμουν από το κρασί..έτσι που μεθούσα απ'αυτόν.

Μέχρι που το κορμί μου δεν άντεξε άλλη ένταση, μέχρι που η ζάλη ήταν υπερβολική για μένα, μέχρι που ανακατευόμουν και ξερνούσα κόκκινο έρωτα.

Μέχρι που σαστισμένη και τρεμάμενη, σωριάστηκα στην παγωμένη άμμο.

(22/6/13)


Εγώ κι εσύ.
(Μπορούμε να είμαστε παντού,εγώ κι εσύ)

Ακόμα μπορώ να νιώσω τη φωτιά να καίει το δέρμα μου.


Ε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου