Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Εμμονή

Άρχιζα κι έκλαιγα, έκλαιγα με λυγμούς και ξέσκιζα τα μέσα μου, για ένα λόγο που δεν μπορώ να σού πω τώρα. Δε θα την έχω ποτέ ουσιαστικά αυτή τη σημασία, αποφάσισα, και συνέχιζα να κλαίω σχεδόν μελωδικά, μέχρι που τα δάκρυα πλημμύρισαν το βιολογικό κι έπνιξαν την τσικνοπέμπτη του πανεπιστημίου.


Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου