Αν και έχω/ουν αλλάξει αρκετά, υπάρχουν ακόμα αυτές οι ανόητες φορές που θέλω να γυρίσω σπίτι, να κουρνιάσω μόνος στη γωνία του κρεβατιού και να μη σηκωθώ μέχρι τη μέρα μετά το αύριο. Εκείνες οι φορές που νιώθω κουρασμένος απ' τη ζωή που με καθόρισαν υπεύθυνο να ζω, προσωρινά, και ξεχνάω την αποστολή μου ν' αλλάξω τον κόσμο· το γυρνάω λίγο στην πάρτη μου και κάνω σαν γκόμενα. Ίσως είναι πολύ πεζός αυτός ο τρόπος να το θέσω. Ξέρω πως εσύ δεν το βλέπεις έτσι. Συγγνώμη, φταίει η αποστολή, βλέπεις, είναι που με κάνει κυνικό σαν ένα σαλάμι αέρος.
Μα είναι αυτές οι φορές που τους βλέπω κι αναρωτιέμαι ποιοι είναι και που θέλω να μείνω μακριά από οτιδήποτε και δε νιώθω αυτόν τον κόσμο σπίτι μου και θέλω να χώσω τα ακουστικά βαθιά στ' αυτιά μου, τόσο ώστε η μουσική να πλημμυρίσει το κεφάλι μου και να ακούγεται ο Philip Glass πιο δυνατά από τις μίζερές μου σκέψεις. Ξέρεις, είναι τροχοπέδη για την αποστολή, σου εύχομαι να μην τις κάνεις ποτέ.
"Happy thoughts", είπε, και άρχισε να κολυμπάει στον αέρα φυσικά, αλήθεια, του έβγαινε πιο φυσικά κι απ' το περπάτημα, παρότι έχων πόδια. Εγώ απλώς δε βλέπω την ώρα.
Μα είναι αυτές οι φορές που τους βλέπω κι αναρωτιέμαι ποιοι είναι και που θέλω να μείνω μακριά από οτιδήποτε και δε νιώθω αυτόν τον κόσμο σπίτι μου και θέλω να χώσω τα ακουστικά βαθιά στ' αυτιά μου, τόσο ώστε η μουσική να πλημμυρίσει το κεφάλι μου και να ακούγεται ο Philip Glass πιο δυνατά από τις μίζερές μου σκέψεις. Ξέρεις, είναι τροχοπέδη για την αποστολή, σου εύχομαι να μην τις κάνεις ποτέ.
"Happy thoughts", είπε, και άρχισε να κολυμπάει στον αέρα φυσικά, αλήθεια, του έβγαινε πιο φυσικά κι απ' το περπάτημα, παρότι έχων πόδια. Εγώ απλώς δε βλέπω την ώρα.
Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου