Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Κρυφτό

Κι έτσι βγήκα έξω με το σκύλο μου στο κατόπι κι άρχισα να ψάχνω το μοβ σπίτι όπου κατοικούσε. Κι έψαχνα κι έψαχνα και τίποτα δεν έβρισκα.
Κι ήταν όλα άσπρα και καφέ και ροζ, μα ούτε ένα μοβ, όπως μου είχε πει.

Κι ήταν κρίμα γιατί ήταν η αγαπημένη μου ώρα και έδειχναν όλα τόσο όμορφα, βαμμένα με το φως του ηλιοβασιλέματος.
Κι έψαχνα ξανά και ξανά.

Και δεν το έβαλα κάτω μέχρι που βράδιασε και κουράστηκα να σέρνω το σκύλο μου εδώ κι εκεί στις άγνωστες γειτονιές.

Και το πήρα απόφαση πως δεν θα τον έβλεπα.
Και στεναχωρήθηκα και το 'βαλα στα πόδια για το σπίτι κλαίγοντας.
Βρόντηξα την πόρτα πίσω μου και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα ξαναπροσπαθούσα.
(27/10/12)

                                                                                                          Ε.

1 σχόλιο: