Εκείνη

Και την κοίταζα, με τα ρόδινα μάγουλά της και τα τριανταφυλλένια χείλη της, πώς γινόταν ένα με το δέντρο πίσω της, πώς τα μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της, το βλέμμα της ύψωνε ένα τείχος κι έκρυβε πίσω του όλες αυτές τις ιστορίες που η ίδια δε θα ξεστομίσει ποτέ.
Και μόνο να κλάψω μου 'ρχόταν κοιτάζοντάς την.


Μ.